مطالب اینترنتی

دوربین‌های گوشی‌های هوشمند در حال تغییر دادن همه چیز هستند؛ اما این تغییرات هیچ ارتباطی با عکاسی ندارند. برای آشنایی بیشتر با این تغییرات در ادامه با زومیت همراه باشید.

قطعا سازندگان در ساخت دوربین گوشی‌های هوشمند بسیار پیشرفت کرده‌اند. دوربین‌ گوشی‌های هوشمند از لحاظ سخت‌افزاری و قابلیت‌های عکاسی هرگز به این اندازه ارتقاء پیدا نکرده‌ بودند. این موضوع در مورد دوربین گوشی‌های پرچم‌دار برجسته‌تر است.

اما پیشرفت دوربین‌ها در عکاسی دلیل اهمیت آن‌ها بیش از گذشته نیست؛ اهمیت آن‌ها به این دلیل است که در قلب یک تغییر پاردایم قرار دارند و در حال تغییر شیوه‌ای هستند که ما با جهان اطراف خود در تعامل هستیم. از واقعیت افزوده گرفته تا جستجوی مبتنی بر دوربین، آن‌ها به طور فزاینده‌ای به رابطی تبدیل شده‌اند که به‌وسیله‌ی آن‌ها می‌توانیم فناوری را تجربه کنیم و اطلاعات مورد نیاز خود را پیدا کنیم.

تصور کنید در حال پیاده‌روی به سمت پایین خیابان هستید و از مقابل رستورانی عبور می کنید؛ با نگاه به رستوران از بیرون تمایل پیدا می‌کنید که درباره‌ی آن اطلاعات کسب کنید؛ بنابراین در همان لحظه گوشی را از جیب خود بیرون می‌آورید و نام رستوران را در گوگل یا یلپ و موتورهای جستجوی دیگر جستجو می‌کنید. اما در آینده‌ی نزدیک احتمالا این شیوه تغییر خواهد کرد، برای مثال به‌جای جستجوی نام رستوران در گوگل می‌توانید دوربین گوشی هوشمند خود را به سمت رستوران بگیرید و درباره‌ی آن اطلاعات دریافت کنید.

در حال حاضر، عادت کرده‌ایم برای دریافت اطلاعاتی که نیاز داریم چندین ساعت در روز را صرف تایپ با صفحه‌کلید گوشی‌ خود کنیم. اما زمانی که بتوانیم محتوای بصری جهان اطراف خود را از طریق اشاره‌ی دوربین گوشی هوشمند به طرف هر چیزی که نیازمند اطلاعات درباره‌ی آن هستید به اشتراک بگذارید؛ استفاده از صفحه‌کلید به این منظور دیگر ضرورتی ندارد. برای مثال به جای جستجو در گوگل درباه‌ی اینکه چگونه روشویی منزل خود را تعمیر کنیم، شاید روزی بتوانیم دوربین گوشی خود را روی قسمت خراب شده‌ی روشویی بگیریم و دستعورالعمل تعمیر آن را دریافت کنیم.

اگر‌چه مدتی است به سمت این تغییرات به آرامی در حال حرکت هستیم؛ اما این حرکت هرگز به آشکاری و چشم‌گیری سال ۲۰۱۷ نبوده است. این پیشرفت به حدی است که اخیرا برخی از کارشناسان، دوربین را به‌عنوان یک صفحه کلید جدید معرفی می‌کنند؛ این اظهارات نشان‌دهنده‌ی واقعیتی است که در حال رخ دادن است.

یکی از نشانه‌های این تغییرات QR Code (اسکن بارکد از طریق دوربین موبایل) است؛ ویژگی که الهام بخش بسیاری از شیوه‌های بازاریابی در سال ۲۰۱۳ بود.

حالا چهارسال پس از معرفی QR Code، اپ‌های اسپاتیفای، ونمو، اسنپچت، و پیام رسان فیس‌بوک هر کدام نمونه‌ای از این ویژگی را ارائه می‌دهند. حتی اپل نیز اسکن از طریق QR Code را به دوربین‌های خود اضافه کرده است؛ که نشان دهنده‌ی اهمیت این نوع از فناوری است.

برای اینکه بفهمیم آینده به چه سمتی حرکت می‌کند باید نگاهی به دوربین‌های مبتنی بر جستجو بیاندازیم که به‌طرز چشم‌گیری در حال تغییر نحوه‌ی پیدا کردن اطلاعات در جهان هستند. گوگل و پینترست هر دو امسال محصولاتی را عرضه کردند که به شما اجازه می‌دهند انواع خاصی از جستجو را فقط با اشاره‌ی دوربین به سمت اشیاء اطراف خود انجام دهید.

نسخه‌ی Tool Can گوگل در حال حاضر متن، لوازم منزل و وقایع تاریخی مهم را تشخیص می‌دهد؛ اما ابزار پینترست بیشتر در مورد الهام گرفتن از سوژه‌ها است؛ برای مثال دوربین خود را به سمت یک نوع غذا بگیرید تا بتوانید دستورهای آشپزی مربوط به آن را دریافت کنید یا دوربین را به سمت یک جفت کفش بگیرید تا ایده‌ی ست کردن آن‌ها با دیگر لباس‌ها را به شما بدهد.

در حالی‌که ابزار‌های گفته شده که لنز» نامیده می‌شوند در ابتدای راه هستند؛ اما تصویری واضح از این فناوری و توسعه‌ی آن را به ما نشان می‌دهند.

مایکروسافت نیز در حال آزمایش کردن دوربین از منظر واقعیت افزوده است. شرکت مایکروسافت یک اپلیکیشن جدید را به‌نام Seeing AI معرفی کرده که به منظور کمک به افراد نابینا طراحی شده تا از این طریق دنیای اطراف خود را به طور مجازی درک کنند. این اپ زمانی که دوربین گوشی هوشمند خود را به سمت اطراف می‌گیرید محیط اطراف را برای شما شرح می‌دهد.

Seeing AI، مانند اپ‌های گوگل و پین‌ترست هنوز در آغاز راه است؛ به همین دلیل این اپ با مشکلاتی مواجه‌ است که برای برطرف کردن آن‌ها نیاز به زمان است؛ اما به‌طور کلی تصور اینکه چگونه فناوری می‌تواند در راستای کمک به نابینایان یا افرادی که مشکلات بینایی دارند قابل تغییر باشد کار مشکلی نیست.

در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد؟

هنوز مشکلات بالقوه‌ای در این زمینه وجود دارد. در حالی‌که کارایی اشاره‌ی دوربین هوشمند به اطراف و گرفتن اطلاعات مفید و فوری انکار ناپذیر است؛ اما این سوال را مطرح می‌کند که چه کسی تصمیم می‌گیرد که چه اطلاعاتی ارائه شود و اولویت آن‌ها چگونه باشد.

این اساسا با گرفتن لینک‌های مختلف در نتایج جستجو متفاوت است. قطعا، آن‌ها رتبه‌بندی شده‌اند اما هنوز در نهایت به جستجوگر بستگی دارد که کدام را انتخاب کند؛ اما با جستجو از طریق فناوری واقعیت افزوده (AR) حتی نمی‌دانید اطلاعات جایگزینی وجود دارد یا خیر.

علاوه بر این، دوربین‌ها‌ی مبتنی بر جستجو باعث سرعت گرفتن تفکری می‌شوند که بر اساس آن گفته می‌شود جستجو در نتایج چندین صفحه‌ی مختلف به‌ اندازه‌ی تایپ با صفحه‌کلید عددی یک ایده‌ی منسوخ است. اما این راحتی هزینه‌هایی نیز در بر دارد؛ از این طریق شما قدرت زیادی را در اختیار کسی قرار می‌دهید که برای شما تصمیم بگیرد که در هر موقعیتی چه پاسخی صحیح است.

واقعیت افزوده معادله‌ی حریم خصوصی را نیز تغییر می‌دهد. با استفاده از این نوع اپ‌ها در دنیای اطراف خود میزان زیادی از اطلاعات خصوصیمان را در اختیار این سرویس‌ها قرار می‌دهیم؛ آن‌ها به‌واسطه‌ی این فناوری بیش از پیش می‌دانند که در حال انجام چه کاری هستیم، چه احساسی داریم، و در هر زمان به چه چیزی فکر می‌کنیم. این چیزی نیست که بتوان به‌راحتی از آن گذشت.

این نگرانی‌ها به‌جا هستند و شرکت‌های فناوری باید به‌جای سرعت بخشیدن به توسعه و تکامل این نوع از فناوری‌های ابتدا راه‌حل‌هایی را به‌منظور پاسخ به نگرانی‌های کاربران ارائه دهند. حالا بیش از هر زمان دیگری شاهد هستیم که شرکت‌های فناوری ابزار جدیدی را برای عموم معرفی می‌کنند؛ اما راهکارهایی را به‌منظور جلوگیری از سوء استفاده‌های احتمالی از زندگی خصوصی آن‌ها ارائه نمی‌دهند یا در ارا‌‌ئه‌ی راهکارها بسیار کند عمل می‌کنند.

دوربین هوشمند به‌سرعت در حال تبدیل شدن به یک واقعیت است؛ هر جایی که نگاه کنید، شرکت‌های فناوری با سرعت زیادی در حال اضافه کردن لایه‌های متعدد هوش به دوربین‌های خود هستند. در حالی‌که هیچ‌یک از اپلیکیشن‌ها به تنهایی قادر به تغییر زندگی ما نیستند؛ آن‌ها را در کنار یکدیگر قرار دهید و به دنیایی اضافه کنید که دوربین توسط چیپ‌های پرقدرت، سنسورهای دقیق و پایگاه داده‌ی عظیم در حافظه‌ی ابری به مهم‌ترین اپ روی گوشی شما تبدیل شود.